باستان شناسی منظر و تحلیل الگوهای سکونتگاهی در ایران: رویکردی میان رشته ای با استفاده از فناوری های نوین

باستان شناسی منظر به عنوان یک رویکرد میان رشته ای، به بررسی تعاملات انسان و محیط در طول تاریخ می پردازد. این پژوهش با استفاده از فناوری های پیشرفته مانند سامانه های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سنجش از دور، به تحلیل الگوهای سکونتگاهی و تعاملات محیطی جوامع باستانی ایران می پردازد. مطالعه موردی مناطق زاگرس، دشت خوزستان و فلات مرکزی نشان می دهد که عوامل محیطی مانند منابع آب، تغییرات اقلیمی و ویژگی های توپوگرافی نقش کلیدی در شکل گیری و پراکنش سکونتگاه های باستانی داشته اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که جوامع باستانی با استفاده از راهبردهای سازگاری متنوع، توانسته اند با چالش های محیطی مقابله کنند. همچنین، استفاده از فناوری های نوین مانند GIS و سنجش از دور، امکان تحلیل دقیق تر و جامع تری از داده های باستان شناسی را فراهم کرده است. چالش هایی مانند کمبود داده های باستان شناسی و تهدیدات زیست محیطی نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. این پژوهش بر اهمیت مطالعات میان رشته ای و به کارگیری فناوری های جدید برای درک بهتر روابط انسان و محیط در گذشته تاکید دارد و بینش هایی را برای مدیریت منابع فرهنگی و توسعه پایدار ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

باستان شناسی منظر ، الگوهای سکونتگاهی ، GIS ، تغییرات محیطی ، ایران باستان ، سنجش از دور ، تعامل انسان و محیط.