تأثیر تراکم و الگوی کاشت بر صفات کمی و عملکرد دانه ی آفتابگردان هیبرید در منطقه ارومیه

آفتابگردان پس از سویا، کلزا و بادام زمینی، جهارمین زراعت یکساله جهان است. فاصله خطوط کاشت و مقدار بذر مصرفی در هکتار از عوامل عمده کاشت مکانیزه آفتابگردان است. به منظور بررسی تأثیر الگوی کاشت و تراکم بوته بر برخی صفات کمی و عملکرد دانه آفتابگردان هیبرید آذرگل، آزمایشی در سال زراعی 1389 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی ارومیه به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سه فاصله ردیف (45، 60 و 75 سانتیمتر) و فاکتور فرعی شامل 4 فاصله بوته روی خطوط کاشت (30، 25، 20 و 15 سانتیمتر) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین فواصل خطوط کاشت و فاصله بوته از نظر ارتفاع بوته، تعداد روز تا 50% گلدهی، قطر ساقه و عملکرد دانه اختلاف معنی داری مشاهده گردید ولی بر روی صفت تعداد روز تا 50% سبز شدن و زمان از گلدهی تا ریدگی، از لحاظ آماری اختلاف معنی داری م شاهده نشد. مقایسه میانگین ها نشان داد بیشتین زمان از گلدهی تا رسیدگی مربوط به تیمار 75x25 به میزان 53/5 روز و کمترین زمان مربوط به تیمارهای 60x25, 45x30, 45x15 و 75x30 سانتیمتر به میزان 50 روز بدست آمد. همچنین با افزایش فاصله خطوط کاشت، تعداد روز تا 50% گلدهی کاهش ولی با افزایش فاصله بوته، تعداد روز تا 50% گلدهی افزایش یافت. همچنین کمترین زمان لازم برای 50% گلدهی مربوط به تیمار 75x20, 75x15 و 75x25 بود. مقایسه میانگین های عملکرد دانه در تراکم های مختلف نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در هکتار از تیمار الگوی کاشت 75x25 سانتیمتر و کم ترین عملکرد دانه از تیمار 45x15 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، گلدهی ، رسیدگی ، عملکرد