بررسی وضعیت کادمیم در خاک شالیزار و گیاه برنج متاثر از فاضلاب های صنعتی و شهری اطراف ساری
محل انتشار: دهمین کنگره علوم خاک ایران
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,112
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SSCI10_714
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1385
چکیده مقاله:
کادمیم یک عنصر سمی برای انسان است میانگین روزانه کادمیم وارد شده به بدن از طریق غذا در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی 15-25 میکرو گرم برحسب سن و رژیم غذایی متغییر است . این میزان در ژاپن 40-50 میکرو گرم بوده که حتی ممکن است در مناطق آلوده بیشتر از این هم باشد [.14] از این مقدار حدود %5 آن جذب بدن می شودکه ممکن است در اثر فاکتور های تغذیه همچون کمبود آهن تا %15 نیز افزایش یابد کادمیم دارای نیمه عمر بیولوژیکی 30 سال است و در کلیه ها تجمع یافته باعث اختلال در کار آنها می شود این عنصرعلاوه بر مواد غذایی گیاهی با تجمع در کلیه ها، جگر و ماهیچه گوسفند و سایر دامها نیز میتواند در چرخه غذایی انسان قرار بگیرد علیرغم اینکه برخی از متخصصین معتقدندکه خاکها نباید بیش از 1/5-2 میلی گرم در کیلو گرم کادمیم داشته باشند، نتایج برخی دیگر نشان داده است که هیچ همبستگی واضح و مشخصی بین مقدار کادمیم در خاک و جذب شده بوسیله گیاه وجود ندارد و حتی در برخی موارد همبستگی منفی است
گیاه برنج در سرتا سر استان مازندران بعنوان یک محصول اصلی همه ساله کشت می شود و برنج غذای اصلی در منطقه است . احداث برخی از کارخانجات و تاسیسات صنعتی در مجاورت شالیزارهای مازندران ضمن اشغال اراضی مرغوب کشاورزی از طریق فاضلاب ها و پس ماندها و همچنین دفع بخارات و گازهای مختلف شرایط آلودگی خاک و محصولات کشت شده را فراهم می آورد . هدف این تحقیق بررسی احتمال آلودگیخاک و همچنین ساقه و برگ، دانه و ریشه گیاهبرنج به کادمیم در سه منطقهکه تحت تاثیر فاضلابهای صنعتی و شهری و همچنین بخارات متصاعدشده از کارخانجات قرار دارند، بودهاست
نویسندگان
مینا شهابی
مربی گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمدعلی بهمنیار
دانشیار گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سیدمحمدجواد بحرالعلومی
کارشناس گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :