اثر تنش خشکی آخر فصل بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد ژنوتیپهای جو

جهت بررسی اثر تنش خشکی آخر فصل بر روی عملکرد و اجزا عملکرد دانه جو، آزمایشی بر روی سه گروه ژنوتیپ جو شامل 88 لاین هاپلوئید مضاعف جمعیت نقشه یابی (OWB)، 32 ژنوتیپ بومی انتخاب شده از خزانه ژنتیکی جو ایکاردا و 24 رقم ایرانی در قالب طرح لاتیس ساده در دو شرایط آبیاری کامل وتنش انتهای فصل بصورت قطع آبیاری بعد از گلدهی، در سال زراعی 1391-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپها از نظر کلیه صفات مورد ارزیابی اختلاف معنیداری داشتند که نشان دهنده تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپها بود. تنش خشکی بر کلیه صفات عملکرد و اجزای آن تاثیر کاهشی داشت. محاسبه همبستگی بین صفات مختلف نشان داد که رابطه بین عملکرد و اجزای آن در شرایط نرمال با خشکی انتهای فصل متفاوت است. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که ژنوتیپ 1779 از خزانه ژنتیکی ایکاردا در شرایط عدم تنش و ژنوتیپ 1575 در شرایط تنش بیشترین عملکرد را نشان دادند. این نتایج نشان میدهد که ژنوتیپهای بومی جو از لحاظعملکرد با ارقام ایرانی اختلاف قابل توجهی دارند و در آینده میتوان از آنها در کارهای اصلاحی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی آخر فصل ، اجزا عملکرد ، هاپلوئید مضاعف