افزایش کارآیی روبش سیلابزنی با بهره گیری از ژل های پلیمری:آزمایشات میکرومدل و مغزه

کارآیی روبش پایین در روش سیلابزنی، معضل همیشگی مخازنی است که تحت تزریق آب قرار دارند. برای بهبود این عامل، روش ازدیادبرداشت شیمیایی نفت استفاده از پلیمرها را پیشنهاد می نماید. در بین گزینه های موجود، ژل های پلیمری جایگاه خود را پیدا نموده اند.در این پژوهش، مطالعات آشکارسازی جریان سیال در میکرومدل و همچنین سیلابزنی در مغزه به عنوان آزمایش های مکمل یکدیگر به انجام رسیده اند که هدف آنها، بررسی کاربرد هیدروژل ها به منظور افزایش کارآیی روبش جبهه ی تزریق آب است. از آنجایی که این مطالعه ی تلفیقی در دو مقیاسCore-scale و Pore-scale به انجام رسیده است، می تواند ارزیابی همه جانبه و دقیقی را ارائه نمایدهیدروژل های استفاده شده با بهره گیری از جدید ترین روش ساخت یعنی فناوری ذره ای تولید می شوند. نتایج مطالعات میکرومدل آشکار می سازد که جبهه ی تزریق آب حتی در یک محیط متخلخل همگن نیز از الگوی جابجایی پیستونی تبعیت نمی نماید و تنها حجم کمی از نفت درجای میکرومدل را تولید می نماید ( 25 درصد). اما اسلاگ هیدروژل ذره ای، قادر است حرکت جبهه را در قسمت های مختلف میکرومدل یکنواخت و زمان میان شکنی آن را کنترل نماید و از این طریق، روبش نفت را کارآمدتر ساخته و تولید آن را درمقایسه با تزریق آب، 34 درصد افزایش دهد. همچنین نتایج آزمایش های سیلابزنی در مغزه ی ماسه سنگی نشان می دهد تزریق آب تنها قادر است حدود نیمی ( 54 درصد) از نفت درجای مغزه را تولید نماید. در ادامه، مراحل تزریق اسلاگ هیدروژل می تواند تولید نفت درجای مغزه را 35 درصد افزایش دهد. یافته های این مطالعه در مقیاس های مختلف تایید کننده ی عملکرد موفق این پل و تاثیر معنادار کاربرد آن در افزایش کارایی جارویی سیلابزنی با آب است.

کلیدواژه ها:

ژل های پلیمری ، فناوری ذره ای ، سیلابزنی ، کارایی جارویی ، میکرومدل ، مغزه ، ازدیاد برداشت شیمیایی