مدلسازی دلایل استفاده شهروندان از سواری شخصی در سفرهای کاری به محدوده مرکزی کلانشهر تهران

در این مقاله سیاستهای کاهش استفاده از سواری شخصی بر مبنای دلایل استفاده کنندگان در سفر به محدوده مرکزی کلانشهر تهران مورد شناسایی قرار گرفته است. در ابتدا با استفاده از مدل لوجیت چندگانه، عواملموثر بر دلیل اصلی تصمیم این افراد برای استفاده از سواری شخصی مورد بررسی قرار گرفته است که این دلایل، به سه دسته اصلی راحتی، ضعف سیستمهای همگانی و نیاز به سواری شخصی در طول روز تقسیم شدهاست. سپس با استفاده از مدل لوجیت دوگانه، دلایل این افراد برای استفاده نکردن از سیستمهای همگانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که اگرچه این افراد عمدتا به واسطه عامل راحتی، ازسواری شخصی استفاده می کنند، موقعیت خانه و سن آنان نقش عمده ای در دیدگاه آنها در مورد سیستمهای همگانی دارد، به طوری که ساکنین خارج از محدوده مرکزی شهر و افراد مسن، به واسطه نارضایتی ازمجموعه ویژگیهای سیستمهای همگانی، از سواری شخصی استفاده م یکنند. در تحلیل دقیق عوامل نارضایتی از سیستمهای همگانی، مدلهای به دست آمده در این مطالعه نشان می دهند که دور بودن ایستگاهها از خانه، نه تنها نقش مهمی در استفاده نکردن افراد ساکن در محدوده خارج از مرکز شهر از سیستمهای همگانی دارد، بلکه کاهش امنیت مسافران نیز به این امر دامن می زند. در این راستا سیاستهای گسترش شبکه همگانی در محدوده غیر مرکزی شهر، اطلاع رسانی وضعیت سیستمهای همگانی و تامین راحتی در سیستمهای همگانی می تواند به عنوان اولویتهای بهبود سیستمهای همگانی مطرح باشد

کلیدواژه ها:

سواری شخصی ، حمل و نقل همگانی ، مدیریت تقاضای حمل و نقل ، سفر کاری ، مدل لوجیت