تحلیل شاخصه های خلاقیت و نوآوری تندیس گرایی در معماری معاصر ایران

خلاقیت میلی ذاتی است که در وجود انسان به ودیعه نهاده شده وانسان مظهر خلاقیت الهی است .تحولات پر شتاب جهانی در عرصه علم و صنعت ،جوامع بشری را بر آن داشته تا با نگرشی جدید به دارایی های غیر عینی ،در صدد افزایش توانایی های خود برای همگامی با این تغییرات باشد.در حقیقت سکون و بی حرکتی در دنیای متغیر امروز چه برای یک فردو چه برای یک کشور در هر اندازه که باشد،نتیجه ای جز نابودی به همراه نخواهد داشت . خلاقیت و نوآوری نه تنها در معماری بلکه در تمامی هنر ها محصولی است که دست خوش دگرگونی در گذر زمان است .روح زمانی که در عصر حاضر و دوران معاصر ما ودر دنیای شرقی ما هنر و تفکر نو و پیش رو را می زداید و می پروراند، حاصل برخورد ناگزیر جامعه سنتی و روزگار مدرن است . در این عصر است که محصول هنری در نبود یکی از دو طرف خلق نمی شود و هنر عقیم می ماند. در مقاله کنونی به بررسی آثار برتر معماری معاصر پرداخته و ایده های نوآورانه بکار رفته در آنها بازخوانی می شود.تا نهایتا به مسیری که معماری معاصر ایران برای پاسخگویی به نیاز های بشر امروزکه همانا نوآوری از جمله آن است ، دست یابیم .

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، نوآوری ، معماری ، معماری معاصر ایران