تبیین شاخص های موثر در بازآفرینی بافت های فرسوده محلات شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهری شیراز)

شهر به عنوان یک سیستم پیچیده دارای کلیتی پویا و یک پارچه می باشد که به مرور زمان در جریان چرخه ی حیات خود تحول می یابند. برخی از بافت های شهری در طول زمان و بنا به دلایل مختلف دچار ناکارآمدی شده و مسائل مختلفی را تجربه نموده اند. این بافت ها در واقع همان محلات شهری و محله های و بافت های تاریخی هویت بخش و هویت ساز به حساب می آیند. محله همیشه و در هر شرایط در ارتباط پویا با اطراف خود بوده که این روند در عصر حاضر کمرنگ شده و ارزش های درونی محله، که همان ارتباطات ناشی از تعاملات فضایی و انسانی در یک مکان خاص و پویایی و فعالیت هستند و به سمت زوال و نابودی کشیده می شوند. در این پژوهش با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و میدانی و مشاهده و با استفاده از مدل استراتژیک SWOT و پرسشنامه سعی بر آن بوده است که به شناخت محله و بافت فرسوده شهری و تجزیه و تحلیل وضعیت موجود بر اساس نقاط ضعف و قوت، فرصت ها و تهدید ها و ارائه راهبردهای موثر در جهت بازآفرینی ارائه شود. نمونه موردی مطالعه شده در این پژوهش بافت فرسوده کلان شهر شیراز می باشد. دستاوردهای این پژوهش ارائه تعریف کلی از بازآفرینی شهری، تبیین شاخص های موثر بر بازآفرینی محلات شهری، شناخت محله مورد مطالعه، ارائه الگو و در نهایت ارائه راهبردهای موثر در جهت بازآفرینی و ارتقای هر چه بیشتر کیفیت و سطح زندگی و پویایی و تعاملات اجتماعی و حس تعلق به مکان در محله و بافت فرسوده می باشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بافت های فرسوده ، محلات شهری ، شهر شیراز ، شاخص های موثر