تاثیر تمرینات عصبی-عملکردی بر کیفیت زندگی و عملکرد جسمانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با اختلال شناختی

مقدمه: در شرایطی همچون پاندمی کووید-۱۹، تمرینات در منزل به عنوان جایگزین مناسبی برای تمرینات در مرکز در بیماران مبتلا به ام اس توصیه شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش ماه تمرینات عصبی- عملکردی در منزل بر کیفیت زندگی و عملکرد جسمانی بیماران مبتلا به ام اس دارای اختلال شناختی است. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۶۲ بیمار مبتلا به ام اس (سن ۰۳/۹±۷۹/۳۸ سال، مدت بیماری ۶۶/۵±۵۳/۸ سال و نمره مقیاس ناتوانی ۲۲/۱±۳۲/۴)، پس از تشخیص اختلال شناختی به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات عصبی-عملکردی و کنترل تقسیم شدند. پس از یک ماه تمرین در مرکز، بیماران به مدت شش ماه تمرینات در منزل را به صورت سه جلسه در هفته انجام دادند. در ویزیت های ماهانه ارزیابی عملکرد جسمانی انجام گردید و برنامه تمرین ماهانه ارائه شد. یک هفته پیش و یک هفته پس از دستورالعمل شاخص های تن سنجی و کیفیت زندگی انجام گردید. یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، شش ماه تمرینات عصبی-عملکردی در منزل موجب بهبود معنی دار توانایی راه رفتن (P≤۰.۰۰۱)، عملکرد اندام تحتانی-پای برتر (P=۰.۰۰۹) و پای غیر برتر (P≤۰.۰۰۱) نسبت به گروه کنترل می شود. تفاوت معنی داری در متغیر کیفیت زندگی میان گروه های پژوهش مشاهده نشد (P≥۰.۰۵۹). بحث و نتیجه گیری: تمرینات عصبی-عملکردی بلندمدت در منزل با رعایت اصل اضافه بار تدریجی با شیب کم می تواند مداخله ای موثر برای بهبود توانایی راه رفتن در بیماران مبتلا به ام اس باشد.

کلیدواژه ها:

Multiple sclerosis ، Cognitive impairment ، Functional training ، Quality of life ، Walking ability ، مالتیپل اسکلروزیس ، اختلال شناختی ، تمرین عملکردی ، کیفیت زندگی ، توانایی راه رفتن