بررسی راهکار کاربرد کارت های اعتباری از دیدگاه شریعت اسلام

بر اساس قانون اسلام صدور یا تهیه کارت های بدهی جایز می باشد.مشروط براینکه دارنده فقط ازموجودی حساب خود برداشت نماید و هیچ سود و بهره ای )ربا ازاو گرفته نشود البته ناشرحق داردهزیهه های ثابهی را به عهوان کارمزد خدمات ارایه شده، از دارنده کارت دریافت دارد درمورد کات های هزینه نیز همین وضعیت برقرار است. وهی آنچه که جای اختلاف است کارت های اعتباری هستندددراین نوع کارت ها به دلیل بهره ای که از دارنده کارت توسط ناشر دریافت میشود ازنظر اسلامی قابل قبول نمی باشد دانشمندان و حقوقدانان اسلامی روش های متفاوتی را برای ایجاد امکان استفاده ازاین کارت ها بیان کرده اند تا بتوانند بهره و ربا را از آنها حذف کرده و آنها را در قالب عقود اسلامی واردسازند این روشها شامل حاکمیت قرارداد جعاهله و جریمه تاخیر، حاکمیت قرارداد حواله و جریمه تاخیر، قررارداد براساس بیع نسیه قرارداد بر حسب بی العینه و کارت اجاره میباشد .در همه روشهای فوق رابطه بین ناشر، تاجر و دارنده در کارت اعتباری بر اساس یک عقد مانند عقد اجاره، عقد جعاله، حواله و ... صورت می پذیرد. اما در راه کارپیشهنادی، ارتباط بین طرفین )ناشر، تاجر و دارنده در قالب سه نوع رابطه مدنظر قرار میگیرد. قرارداد بین ناشر و دارنده کارت، یک قرارداد اعتباری است که در قانون اسلام تحت عنوان عقد قرض شناخته میشود رابطه ناشر و بازرگان یک قرارداد بازپرداخت است که در چارچوب صلح میباشد و رابطه بازرگان و دارنده کارت یک قرارداد فروش می باشد که از دید اسلامی بیع به شمار می آید

کلیدواژه ها:

کارت اعتباری ، شریعت اسلام ، بیع ، صلح ، قرض