اندازه گیری سزیوم – 137 مرجع در نواحی غربی ایران

سزیوم – 137 از جمله مواد پرتوزایی است که در طبیعت وجود ندا رد و از طریق آزمایش های هسته ای که در دهه های 1960-70 میلادی انجام گرفته پس از واردشدن به جوفوقانی همراه با بارندگیها به سطح زمین رسیده و جذب رسها و ذرات ریز خاک شده است . بیشتر جابجایی آنها همراه بانقل و انتقال ذرات خاک تنها هنگام فرسایش و جابجایی خاک صورت می پذیرد . بنابر این، با سنجش اندازة این مواد در خاک امکان بررسی فرایند فرسایش و رسوبگذاری فراهم می شود . از آنجا که دست یابی به نقاط شاهد برای تعیین سزیوم مرجع کاری دشوار است، با بدست آوردن رابطه بین سزیوم – 137 با بارندگی برای مناطقی که اندازة بارندگی آنها مشخص است، می توان سزیوم - 137 مرجع را محاسبه و مقدار هدر رفت خاک را برآوردکرد . نیمرخ خاک در مجاو ر ت ایستگاه های هواشتاسی موردنظر حفر و نمونه های خاک لایه به لایه برداشت شدند . نمونه های خاک کوچک تر از 2 میلی متر قطرجداسازی و با دستگاه سنجشگر ژرمانیوم سزیوم - 137 آنها اندازه گیری شد . بیشترین اندازة سزیوم 137- مشاهده شده در ایستگاه هواشناسی مریوان به دست آمده است که 2895 بکرل بر متر مربع می باشد