لزوم تغییر پارادایمی در آموزش مهندسی عمران متناسب با دانشگاه های نسل چهارم

در دهه های اخیر، تحولات جهانی در حوزه مهندسی، ضرورت بازنگری در برنامه های آموزشی رشته های مهندسی را بیش از پیش آشکار ساخته است. مهندسی عمران به عنوان یکی از قدیمی ترین و اثرگذارترین رشته های مهندسی، نقش کلیدی در تحقق اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد دارد. با وجود اصلاحات مقطعی در سرفصل های آموزشی مهندسی عمران در ایران، تغییر نگرش در رویکرد آموزشی آن مشاهده نمی شود و همچنان غالب برنامه ها بر انتقال دانش نظری متمرکز است. این مقاله بر لزوم تغییر پارادایم در آموزش مهندسی عمران در دانشگاه های نسل چهارم تاکید دارد؛ پارادایمی که از دیدگاه های سنتی به سمت رویکردهای انسان محور و جامعه محور حرکت کرده و ابعاد پایداری، تاب آوری و نوآوری دیجیتال را در کانون آموزش قرار می دهد. در این راستا، هشت محور آموزشی نوین شامل زیرساخت های هوشمند و سبز، طراحی پایدار و تاب آور، تحلیل های پیشرفته، تحلیل داده ، مدل سازی اطلاعات، آزمایشگاه های نوآورانه و همکاری بین رشته ای به عنوان چارچوب پیشنهادی معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

آموزش مهندسی ، مهندسی عمران ، انسان محور ، جوامع پایدار ، دانشگاه نسل چهارم