تاثیر محیط یادگیری تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی بر یادگیری خود راهبر

با پیشرفت فناوری های نوین به ویژه هوش مصنوعی فرصت های جدیدی برای تحول در نظام های آموزشی فراهم شده است. یکی از حوزه های نوظهور در این زمینه، طراحی محیط های یادگیری تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی است که می توانند به یازدهمین کنفرانس بین المللی علوم تربیتی و آموزش و پرورش شیوه ای پویا و شخصی سازی شده فرآیند یادگیری را حمایت کنند. این مقاله به بررسی تاثیر چنین محیط هایی بر ارتقای یادگیری خودراهبر می پردازد. در این راستا، مفاهیم کلیدی یادگیری خودراهبر و قابلیت های فناوری هوش مصنوعی در پشتیبانی از این نوع یادگیری تحلیل می شوند همچنین شواهد پژوهشی مرتبط مورد بررسی قرار گرفته تا نشان داده شود چگونه محیط های یادگیری هوشمند می توانند با فراهم سازی بازخورد فوری، مسیرهای یادگیری تطبیقی و تعاملات معنادار، خودتنظیمی و انگیزش یادگیرندگان را تقویت کنند. یافته ها حاکی از آن است که بهره گیری موثر از هوش مصنوعی در طراحی محیط های یادگیری می تواند نقش بسزایی در پرورش یادگیرندگان مستقل و توانمند ایفا کند این مقاله در پایان به چالش ها و فرصت های آینده در این حوزه نیز می پردازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، محیط یادگیری تعاملی ، هوش مصنوعی