جایگاه تربیت اخلاقی در شاگرد پروری

تربیت اخلاقی یکی از مهم ترین ابعاد شاگردپروری است که نقش کلیدی در شکل گیری شخصیت، رفتار و منش شاگردان ایفا میکند. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای با هدف بررسی و تحلیل جایگاه تربیت اخلاقی در فرآیند شاگردپروری و تاثیر آن بر رشد شخصیت اخلاقی شاگردان در جهت پاسخگویی به این سوال است که تربیت اخلاقی چه جایگاهی در شاگردپروری دارد. یافته ها نشان داد که تربیت اخلاقی از طریق الگوسازی معلمان و ادغام ارزش های اخلاقی در برنامه های درسی، مسئولیت پذیری و تعاملات اجتماعی مثبت را در شاگردان تقویت می کند. همچنین، معلمان با شناخت ساختار فکری شاگردان و اصلاح رفتارهای نادرست، نقش کلیدی در خودسازی اخلاقی آنان ایفا می کنند. این پژوهش بر ضرورت بازنگری نظام های آموزشی برای تاکید بیشتر بر تربیت اخلاقی به منظور پرورش نسلی متعهد و متعادل تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت اخلاقی ، شاگرد پروری