تحلیل مفهوم حس مکان در معماری بر پایه نظریه های روان شناسی محیطی

حس مکان به عنوان یکی از مفاهیم بنیادین در روان شناسی محیط، به رابطه عمیق و معنایی که میان انسان و محیط زندگی اش شکل می گیرد، اشاره دارد. این مفهوم، تاثیر چشمگیری بر سلامت روان، رضایت فردی و کیفیت تجربه محیطی دارد و می تواند زمینه ساز افزایش تعلق، امنیت و رفاه روانی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حس مکان در معماری و روان شناسی محیط، به تحلیل ابعاد مختلف این مفهوم شامل هویت مکان، وابستگی به مکان، خوانایی محیط و طراحی معنادار می پردازد. بر اساس مرور ادبیات تخصصی، نشان داده شده است که فضاسازی های معماری و شهری که به عوامل روان شناختی و عاطفی توجه کنند، می توانند موجب ارتقاء کیفیت زندگی، افزایش مشارکت اجتماعی و پایداری محیطی شوند. علاوه بر این، حفظ ویژگی های فرهنگی و هویتی مکان ها به تقویت حس تعلق و افزایش سرمایه اجتماعی کمک می کند. این تحقیق با تاکید بر اهمیت طراحی محیط های انسانی تر و معنادارتر، ضرورت اذغام اصول روان شناسی محیط در فرایندهای معماری و برنامه ریزی شهری را برجسته می سازد و زمینه ساز مطالعات آینده در این حوزه می گردد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، روان شناسی محیط ، معماری ، هویت مکان ، طراحی معنادار