تحلیل روند سالخوردگی جمعیت در کشورهای شبه قاره هند

هدف اصلی این پژوهش تحلیل روند سالخوردگی جمعیت در کشورهای شبه قاره هند است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نوع ماهیت توصیفی-تحلیلی است. داده های اولیه این پژوهش از بخش داده های جمعیتی بانک جهانی و به تفکیک سال (از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۲) و به تفکیک کشورهای درون شبه قاره هند (بنگلادش، بوتان، هند، مالدیو، میانمار، نپال، پاکستان و سری لانکا) گردآوری شده است. جهت تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده، از نرم افزارهای Excel، GIS و Stata استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها در این پژوهش به صورت کمی بوده و در آن از روش های آماری نظیر فرمول شاخص سالخوردگی، برآوردگر کاپلان-مایر و نلسن-آلن و مدل مخاطره متناسب کاکس استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشانگر آن است که براساس شاخص های جمعیتی در شبه قاره هند، نرخ باروری، نرخ موالید و نرخ مرگ ومیر، روندی نزولی داشته و شاخص امید به زندگی، روندی صعودی داشته است. این موضوع آشکار می سازد که به مرور زمان میزان جمعیت جوان در این شبه قاره کاهش، و میزان جمعیت سالخورده، افزایش خواهد یافت؛ چنان که هم اکنون کشور سری لانکا در این شبه قاره وارد ساختار جمعیتی سالخورده شده و کشورهای بنگلادش، بوتان، هند، مالدیو، میانمار و نپال، وارد ساختار جمعیتی میان سال شده اند.

کلیدواژه ها:

سالخوردگی ، ساختار جمعیت ، امید به زندگی ، شبه قاره هند