اثر کفش طبی با راکر پاشنه تا پنجه بر میزان محدودیت دامنه حرکتی مفاصل پا و مچ

مقدمه: راکرها یکی از رایج ترین اصلاحات خارجی کفش های طبی هستند و در درمان مشکلات مفصل مچ و مفاصل میانی پا به کار می روند. هدف از انجام این مطالعه مشخص کردن میزان دقیق محدودیت حرکتی است که راکر پاشنه-تا-پنجه روی مفاصل پا و مچ ایجاد می کند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که این کفش طبی دامنه حرکتی مفاصل پا و مچ را در صفحه ساژیتال محدود می کند ولی تا حدودی باعث افزایش دامنه حرکتی این مفاصل در صفحه فرونتال می شود یافته ها: تفاوت میانگین دامنه حرکتی مفصل مچ با کفش راکر در مقایسه با کفش معمولی در صفحه ساژیتال کاهش( ۰۰۵/۰p= )و در صفحه فرونتال افزایش یافت( ۰۲۸/۰p= ). این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار شد ولی در صفحه عرضی اختلاف میانگین( ۲۰۳/۰p= )معنی دار نشد. دامنه حرکتی مفصل میانی پا نیز در صفحه ساژیتال کاهش( ۰۴۷/۰p= )و در صفحه فرونتال( ۰۱۳/۰p= )افزایش یافت . این اختلاف از نظر آماری معنی دار شد. در صفحه عرضی نیز با کفش راکر کاهش دامنه حرکتی از نظر آماری معنی دار شد( ۰۱۵/۰p= ). مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس بود . نمونه آماری ۱۵ دانشجوی دختر در گروه سنی ۱۸ تا ۲۴ سال ، با شاخص توده بدنی طبیعی و الگوی راه رفتن طبیعی بودند. ابزار مورد استفاده دستگاه تحلیل حرکت وایکان ۴۷۰، با ۶ دوربین مادون قرمز با فرکانس ۶۰ هرتز بود. دامنه حرکتی مفاصل ضمن راه رفتن با استفاده از هر دو نوع کفش محاسبه شد و نتایج حاصل با استفاده از آزمون غیرپارامتری ویلکاکسون تحلیل شد.

کلیدواژه ها:

Heel-to-toe rocker shoe ، Forefoot joint ، Hindfoot joint ، راکر پاشنه تا پنجه ، مفاصل پا ، مفصل مچ.