مدلسازی سناریوهای آینده جذب و جامعه پذیری منابع انسانی در وزارت بهداشت و درمان عراق: رویکرد گراندد تئوری

چالش اصلی این پژوهش، فقدان یک مدل بومی و آینده نگر برای جذب و جامعه پذیری منابع انسانی در وزارت بهداشت و درمان عراق است؛ به ویژه با توجه به تحولات سریع محیطی، تغییرات جمعیتی، محدودیت های منابع انسانی متخصص، و ضرورت ارتقای تاب آوری و پویایی سیستم سلامت کشور. نبود چارچوبی علمی و جامع برای تحلیل عوامل تاثیرگذار و سنجش اثربخشی سیاست های جذب و جامعه پذیری، موجب شده است این وزارتخانه در مواجهه با آینده ای پرچالش و نیازمند راهبردهای نوآورانه، با موانع جدی روبه رو باشد. بر این اساس، هدف این پژوهش ارائه یک مدل مفهومی بومی و کاربردی برای سناریونویسی آینده جذب و جامعه پذیری منابع انسانی در وزارت بهداشت و درمان عراق است، به نحوی که بتواند ابعاد و عوامل کلیدی این فرآیند را در بستر واقعی و متغیر کشور شناسایی و تبیین کند و مبنای سیاست گذاری اثربخش قرار گیرد.برای تحقق این هدف، از رویکرد نظریه پردازی داده بنیاد بهره گرفته شد. ابتدا با مرور عمیق ادبیات و مبانی نظری، چارچوب اولیه تحقیق تدوین گردید. سپس داده های کیفی با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۲ نفر از خبرگان دانشگاهی و مدیران ارشد منابع انسانی سلامت، که به صورت هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شده بودند، جمع آوری شد. تحلیل داده ها از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام گرفت و مولفه های کلیدی مدل با تکیه بر تلفیق یافته های میدانی، دیدگاه های نظری و تجارب عملی، استخراج گردید.نتایج پژوهش بیانگر آن است که مدل مفهومی حاصل، می تواند به عنوان الگویی کارآمد و بومی، راهنمای مدیران و سیاست گذاران وزارت بهداشت و درمان عراق برای طراحی و پیاده سازی سیاست های نوین و منعطف در زمینه جذب و جامعه پذیری منابع انسانی باشد. همچنین استفاده از سناریوهای آینده نگر مبتنی بر یافته های این تحقیق، امکان مواجهه فعال با تحولات محیطی و ارتقای تاب آوری سیستم سلامت را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، جامعه پذیری ، نوآوری سازمان ، وزارتخانه بهداشت