اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی

مقدمه: دستگاه گوارش، به ­عنوان یکی از مهم­ترین دستگاه­های بدن، بیماری­های مربوط به خود را دارد که گریبان گیر بسیاری از افراد است. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی است. مواد و روش­ ها: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نامعادل بود و جامعه آماری این تحقیق کلیه بیماران گوارشی شهر ساری بودند که در سال ۱۳۹۹ به مرکز درمانی بیمارستان امام خمینی مراجعه کردند و نمونه آنها شامل ۳۰ نفر (۱۵ نفر برای گروه آزمایشی و ۱۵ نفر برای گروه کنترل)، که با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس، اعضای گروه آزمایشی به مدت ۸ جلسه تحت درمان­ مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ­گونه درمانی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل، پرسش­نامه­های راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۱) و انعطاف پذیری شناختی (دنای و ونادروال، ۲۰۱۰) و نوع روش آماری این پژوهش، تحلیل کوواریانس چند متغیری بود. یافته ­ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی اثربخش بوده است و به شکل معناداری موجب بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی شد. بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به یافته های پژوهش، می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان روش موثر برای ارتقاء راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment Therapy ، Emotion ، Cognition ، Gastrointestinal patients ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، هیجان ، شناخت ، بیماران گوارشی