مقایسه ی امیدواری، شادکامی و سبک های دلبستگی دانش آموزان متوسطه اول ساکن در کانون اصلاح و تربیت با دانش آموزان متوسطه اول بهنجار همدان

امید، شادکامی و سبکهای دلبستگی از عوامل مهم روانشناختی در سلامت و رشد دانش آموزان محسوب می شوند. هدف از این مطالعه مقایسه، امید، شادکامی و سبکهای دلبستگی دانش آموزان دوره اول متوسطه ساکن در مراکز اصلاح و تربیت با دانش آموزان عادی دوره اول متوسطه شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر همدان بودند. ۵۰ دانش آموز عادی و ۵۰ دانش آموز بزهکار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه امید اشنایدر (۲۰۰۰)، پرسش نامه شادکامی آکسفورد (۱۹۹۰) و پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) بودند. داده ها با استفاده از روش مانوا تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که تفاوت معناداری بین امید، شادکامی و سبکهای دلبستگی دانش آموزان دوره اول متوسطه ساکن در مراکز اصلاح و تربیت و دانش آموزان عادی وجود داشت. امید و شادکامی در دانش آموزان عادی بالاتر و سبک دلبستگی ایمن در آنها شایع تر بود. این یافته ها بر ضرورت توجه به عوامل روانشناختی در برنامه های تربیتی تاکید داشتند.

کلیدواژه ها:

امید ، شادکامی ، سبکهای دلبستگی ، دانش آموزان