تأثیر شوری، فسفر و روی بر برخی پارامترهای زیست شیمیایی گیاه پسته (Pistasia vera .L)

شوری یکی از مشکلات گسترده ی جهانی است که رشد خیلی از گیاهان را از طریق فاکتورهایی مانند برخی سمیتهای ویژه یونی، عدم توازن یونی و کاهش پتانسیل آب کاهش می دهد . اغلب گیاهان به تغییرات پتانسیل اسمزی در محیط بیرون خود به وسیله ی تنظیم اسمزی محتوای سلولیشان پاسخ می دهند . هم یونهای غیر آلی نظیر + k و هم سنتز و تجمع ترکیبات آلی مانند پرولین بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرند . پرولین اسید آمینه ای است که گزارش شده تحت شرایط شور در گیاهان شیرین پسند و شور پسند تجمع می کند . پرولین با تجمع در سیتوپلاسم سلولها از طریق کاهش پتانسیل اسمزی درون سلولی، تجمع نمک در واکوئل را تنظیم می کند اضافه کردن عناصر غذایی به صورت کود به خاک به نظر می رسد در کاهش تنش رشد گیاه از طریق ایجاد رقابت برای جذب بین عنصر به کار رفته و عناصری که به دلیل شرایط شور غلظت بالایی دارند، مفید باشد پسته گیاهی است که با وجود تحمل نسبی بالا به شوری، باز هم در شرایط تنش شوری رشد آن کاهش می یابد اثر کاهنده شوری بر قندهای احیا کننده ممکن است به زیادی تجمع + Na و - Cl که فتوسنتز و متابولیسم قند را تحت تأثیر قرار می دهد و یا افزایش تنفس گیاه مربوط باشد . افزایش غلظت قندهای احیا کننده با کوددهی روی، منعکس کننده اثرات مفید روی بر فعالیت آنزیمهای شرکت کننده در متابولیسم کربوهیدرات می باشد . از آنجا که پسته محصولی استراتژیک و به لحاظ اقتصادی ارز آور است، این مطالعه به منظور بررسی کاربرد فسفر و روی در شرایط شور بر برخی پارامترهای زیست شیمیایی انجام گردید