اثر بخشی طرحواره درمانی بر اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان سینه شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان سینه شهر اصفهان انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طراحی پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود و جامعه آماری آن شامل تمامی بیماران مبتلا به سرطان سینه در سال ۱۴۰۳ بود نمونه ای متشکل از ۳۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه گردآوری شد. در گروه آزمایش مداخلات طرحواره درمانی گروهی به روش یانگ طی ۱۱ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی اجرا گردید، در حالی که گروه کنترل در مدت مداخله هیچ درمان روانشناختی دریافت نکرد و پس از اتمام مطالعه دو جلسه آموزشی و دریافت کرد. روند جمع آوری دادهها محرمانه و انفرادی انجام شد و برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ آزمونهای تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که طرحواره درمانی تاثیر معناداری بر کاهش اضطراب مرگ در بیماران سرطان سینه داشت (۰/۰۰۱>P)؛ این تاثیر در مولفههای اضطراب مرگ ،صرف، عامل عمومی اضطراب و ترس از درد به وضوح قابل مشاهده بود در مجموع این پژوهش اهمیت مداخلات طرحواره درمانی در بهبود وضعیت روانی بیماران سرطانی را به ویژه در زمینه کاهش اضطراب مرگ نشان داد بنابراین این رویکرد درمانی میتواند به عنوان مکملی موثر در برنامه های مراقبتی جامع بیماران مبتلا به سرطان سینه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی اضطراب ، مرگ سرطان سینه ، شهر اصفهان