پیوند نقاط سکونتگاهی در پرتو آمایش سرزمین (رهیافت نظری)

تنطیم کنش متقابل بین عوامل انسانی و عوامل محیطی به منظور ایجاد سازمان سرزمینی مبتنی بر بهره گیری بهینه از استعدادهای انسانی و محیطی آمایش سرزمین نامیده می شود. در همین راستا، بررسی پیوند بین نقاط سکونتگاهی که در چارچوب راهبرد شبکه ای ایجاد می شود ، موجب می گردد که در تدوین برنامه های توسعه اولأ به عوامل تأثیر گذار توسعه توجه شود و ثانیاً با شناخت روابط و چگونگی تأثیر متقابل آنها بر یکدیگر که در قالب بررسی انواع پیوندها صورت می گیرد، چارچوب سیاستگذاری واحدی را برای نقاط شهری و روستایی و یا سایر نقاط هم پیوند ارایه گردد. در راهبرد شبکه ای تقسیم نقاط شهری و روستایی در دنیای ارتباطات و کاهش فاصله ها معنی چندانی ندارد ، بلکه جریان های مختلف کالا ، نیروی انسانی ، خدماتی و نظایر آن است که به صورت شبکه ای به فضای زندگ ی انسانها شکل می دهد. فضایی که تنها کارکردی یا مفعول نیست بلکه عامل مهمی در فرآیند تحقق توسعه پایدار محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

پیوند ، شهر ، روستا و سکونتگاه