بررسی نقش روش های تدریس دانش آموزمحور و آموزش خلاقیت در بهبود خلاقیت، هوش هیجانی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی نقش روش های تدریس دانش آموزمحور و آموزش خلاقیت در بهبود خلاقیت، هوش هیجانی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان می پردازد. در نظام های آموزشی نوین، هدف فراتر از انتقال صرف دانش است و بر پرورش ابعاد چندگانه شخصیت دانش آموزان تاکید می شود. از این رو، روش های تدریس فعال و مداخلات آموزشی که بر خلاقیت تمرکز دارند، نقشی حیاتی در این فرآیند ایفا می کنند. هدف اصلی این مطالعه، تحلیل چگونگی تاثیر به کارگیری این دو رویکرد بر ابعاد شناختی و اجتماعی دانش آموزان است. در این راستا، به بررسی این مسئله پرداخته می شود که چگونه روش های تدریس دانش آموزمحور (مانند یادگیری مشارکتی و پروژه محور) و برنامه های آموزشی خلاقیت می توانند به افزایش تفکر واگرا، ارتقای هوش هیجانی (از طریق همدلی و درک دیگران) و تقویت مسئولیت پذیری اجتماعی (با مشارکت در فعالیت های گروهی) منجر شوند. یافته ها نشان می دهد که تلفیق موثر روش های تدریس دانش آموزمحور و آموزش خلاقیت، تاثیر مثبت و معناداری بر بهبود خلاقیت، هوش هیجانی و مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان دارد. این رویکرد، یادگیری را از یک فرآیند منفعل به یک تجربه فعال، مشارکتی و خلاق تبدیل می کند و به پرورش نسلی توانمند و متعهد کمک می کند. در نهایت، این مقاله بر لزوم بازنگری در برنامه های درسی با رویکردی نوآورانه و دانش آموزمحور تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، دانش آموز ، هوش