نقش علوم اعصاب اجتماعی در فهم پویایی های گروهی و یادگیری مشارکتی در کلاس درس

این مقاله مروری به بررسی نقش علوم اعصاب اجتماعی در فهم پویایی های گروهی و یادگیری مشارکتی در محیط های آموزشی می پردازد. پیشرفت های اخیر در حوزه علوم اعصاب اجتماعی، به ویژه مطالعات مربوط به هماهنگی عصبی بین فردی، دیدگاه های نوینی را درباره چگونگی تاثیر تعاملات اجتماعی بر فرآیندهای یادگیری در محیط کلاس درس فراهم کرده است. با استفاده از روش مرور روایتی و نظام مند ادبیات موجود، این پژوهش به بررسی مکانیسم های عصبی زیربنایی پویایی های گروهی و یادگیری مشارکتی پرداخته است. یافته های مرور نشان می دهد که همگام سازی عصبی بین فردی (هماهنگی الگوهای مغزی دانش آموزان در حین فعالیت های مشارکتی) نقش مهمی در تسهیل یادگیری و بهبود حافظه ایفا می کند. همچنین، توسعه مسیرهای عصبی مرتبط با شناخت اجتماعی در دوران کودکی و نوجوانی، اهمیت طراحی مداخلات آموزشی متناسب با مراحل رشدی را نشان می دهد. مطالعات نوروبیولوژیک حافظه نیز تایید می کنند که تعاملات اجتماعی موجب تقویت اتصالات عصبی و بهبود تثبیت و یادآوری اطلاعات می شوند. علاوه بر این، عوامل زمانی (مانند زمان کلاس در طول روز) تاثیر معناداری بر فعالیت های عصبی و هماهنگی مغزی دانش آموزان دارند. این یافته ها کاربردهای مهمی برای طراحی محیط های آموزشی، برنامه ریزی زمانی کلاس ها، و پیاده سازی روش های یادگیری مشارکتی دارند و می توانند به معلمان در ایجاد محیط های یادگیری اثربخش تر کمک کنند.

کلیدواژه ها:

علوم اعصاب اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، همگام سازی عصبی بین فردی ، پویایی های گروهی ، شناخت اجتماعی