بررسی تاثیر اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر تعارضات خانوادگی با نقش تعدیل کننده سبک های فرزندپروری

اعتیاد به رسانه های اجتماعی به عنوان یک پدیده روبه رشد، تاثیرات قابل توجهی بر روابط خانوادگی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر تعارضات خانوادگی و نقش تعدیل کننده سبک های فرزندپروری انجام شد. این مطالعه از نوع مقطعی و با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) بود. جامعه آماری شامل والدین دارای فرزندان ۱۲ تا ۱۸ ساله در شهر کرمان در سال ۱۴۰۳ بود. نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی انجام شد و ۳۲۰ نفر (۱۶۰ زوج والدین) انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به رسانه های اجتماعی (SMAS)، پرسشنامه تعارض خانوادگی (FCQ) و پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (PSI) بود که روایی و پایایی آن ها تایید شد (آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۸۹، ۰.۸۷ و ۰.۸۵). داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که اعتیاد به رسانه های اجتماعی تاثیر مثبت و معناداری بر تعارضات خانوادگی دارد (β=۰.۴۸, p<۰.۰۰۱). سبک های فرزندپروری (مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیر) نقش تعدیل کننده ای در این رابطه ایفا کردند. به طور خاص، سبک مقتدرانه تاثیر اعتیاد به رسانه های اجتماعی بر تعارضات را کاهش داد (β=-۰.۳۲, p<۰.۰۱)، در حالی که سبک مستبدانه این تاثیر را تشدید کرد (β=۰.۲۵, p<۰.۰۵). سبک سهل گیر اثر تعدیل کننده معناداری نداشت (p=۰.۱۸). شاخص های برازندگی مدل (CFI=۰.۹۴, RMSEA=۰.۰۶) نشان دهنده برازش مطلوب بود. این یافته ها حاکی از آن است که اعتیاد به رسانه های اجتماعی می تواند تعارضات خانوادگی را افزایش دهد، اما سبک فرزندپروری مقتدرانه می تواند این اثر را تعدیل کند. پیشنهاد می شود مداخلات آموزشی برای والدین بر تقویت سبک مقتدرانه و مدیریت استفاده از رسانه های اجتماعی متمرکز شود. مطالعات آتی می توانند نقش متغیرهای میانجی مانند کیفیت ارتباط خانوادگی را بررسی کنند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به رسانه های اجتماعی ، تعارض خانوادگی ، سبک های فرزندپروری ، مدل سازی معادلات ساختاری