تدوین مدل صمیمیت زناشویی با استفاده از سبک های عشق ورزی با نقش میانجی بخشایش گری میان فردی

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای صمیمیت زناشویی ازطریق سبک های عشق ورزی و بخشایش گری میان فردی می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری است، جامعه پژوهش دانشجویان متاهل مشغول به تحصیل دانشگاه پیام نور مرکز سقز در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ بوده است. در این پژوهش۱۰۰ دانشجو متاهل با نمونه گیری دردسترس بعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه صمیمیت زناشویی اولیا، فتحی زاده و بهرامی (Oleya, Fathizadeh & Bahrami, ۲۰۰۷)، پرسشنامه سبک های عشق لی ساخته (Hendrick & Hendrick, ۱۹۸۶) و پرسشنامه بخشایشگری (Ehteshamzadeh, Ahadi, Enayati & Heidari, ۲۰۱۰) استفاده شد. همچنین برای آزمون مدل کلی تحقیق از مدل معادلات ساختاری با نرم افزارPLS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک عشق ورزی و بخشایش گری رابطه مثبت معناداری (۳۶۶/۰)؛ بین سبک عشق ورزی و صمیمیت زناشوی رابطه مثبت معناداری (۴۱/۰)؛ و بین صمیمیت زناشویی و بخشایش گری رابطه مثبت معناداری (۵۳/۰)؛ وجود دارد. مقدار آماره آزمون با استفاده از آزمون سوبل ۷۴/۲ به دست آمد. همچنین برازش مدل ساختاری با استفاده از معیارهای ضریب تعیین (R^۲) ، افزونگی و در آماره GOF استفاده شده است که ضریب تعیین R۲برای سازه صمیمت زناشویی این مقدار ۷۵۳/۰ گزارش و مقدار نیکویی برازش در این مطالعه با شاخص GOF برابر ۵۱۰/۰ بدست امد،که مقدار افزونگی برای صمیمیت زناشویی(۵۸۴/)۰، سبک های عشق ورزی (۶۱۶/۰) و بخشایشگری(۵۵۶/۰) می باشد.

کلیدواژه ها:

بخشایش گری میان فردی ، سبک عشق ورزی ، صمیمت زناشویی