اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان در افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک اختلال روان پزشکی، با ابعاد زیست شناختی، روان شناختی، اجتماعی و معنوی یکی از مشکلات عصر حاضر است. هدف از این پژوهش تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای سازگارانه و ناسازگارنه تنظیم شناختی هیجان در افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون در مراکز ترک اعتیاد شیراز در سال (۱۳۹۹) بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و روش نمونه گیری هدفمند بود که با توجه به ملاک های وردد و خروج مورد نظر در روش پژوهش انجام شد. گروه آزمایشی، در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه کنترل در زمان انجام پژوهش مداخله خاصی را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی(۱۹۹۹Garnefsky) بود که به منظور تعیین اثربخشی درمان، قبل از شروع مداخله و پس از آن توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. نتایج اجرای تحلیل کوواریانس حاکی از آن بودکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان و کاهش استفاده از راهبرد ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان در افراد معتاد گردید(۰۱/۰P<). نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در افراد معتاد در حال ترک دارد و درمان موثری برای بهبود بیماران مبتلا به اعتیاد است و می توان از این شیوه درمانی در کنار سایر روشهای دارویی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تنظیم شناختی هیجان ، معتاد ، متادون