نقش تمایزیافتگی خود و انعطاف پذیری شناختی در پیش بینی گرایش به خودکشی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم

هدف این پژوهش بررسی نقش مایزیافتگی خود و انعطاف پذیری شناختی در پیش بینی گرایش به خودکشی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم بود. طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۱ – ۱۴۰۰ (۱۲۱۴ نفر) بود که از میان آن ها ۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، انتخاب و سپس به پرسشنامه های گرایش به خودکشی (Kate,۱۹۸۴) ، تمایزیافتگی خود(Scorne and Friedlander, ۲۰۰۳) و انعطاف پذیری شناختی (Dennis and Vanderwall , ۲۰۱۰) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام پذیرفت. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تمایزیافتگی خود و انعطاف پذیری شناختی، گرایش به خودکشی را در دانش آموزان دختر به صورت منفی پیش بینی می کنند(۰۵/۰ >p).

کلیدواژه ها:

خودکشی ، انعطاف پذیری شناختی ، تمایزیافتگی خود ، دانش آموزان دختر