تاثیر اعتماد زناشویی بر تعارضات زناشویی با میانجی گری باورهای ارتباطی و خودتنظیمی زناشویی در زنان

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اعتماد زناشویی بر تعارضات زناشویی با میانجی گری باورهای ارتباطی و خودتنظیمی زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر بود. جامعه آماری پژوهش ۴۸۷ نفر از زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی به حجم ۲۵۰ نفر انتخاب شدند. این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها، از تحلیل مسیر استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های اعتماد در روابط بین فردی Rampalle & Holmes, ۱۹۸۵).، باورهای ارتباطی((Wapstein & Idelson, ۱۹۸۱ ، خودتنظیمی رفتاری(Wilson, Charker, Lizzio, Halford, & Kimlin, ۲۰۰۵) و پرسشنامه تعارضات زناشویی (Sanaei, Alaghemand, Falahati Homan, ۲۰۰۸) بودند. محدودیت این پژوهش تنه بر روی زنان مراجعه کننده به شهر بوشهر انجام گرفت. شاخص های برازش مدل نشان دادند که مدل از برازش قابل قبولی برخوردار بود(۰۵/۰ >(P. مسیرهای ساختاری حاکی از آن بود که مسیر اعتماد زناشویی بر باورهای ارتباطی، مسیر اعتماد زناشویی بر خودتنظیمی زناشویی، مسیر اعتماد زناشویی برتعارضات زناشویی، مسیر خودتنظیمی زناشویی بر تعارضات زناشویی در سطح ۰۰۱/۰ >P معنی دار بود ولی مسیر باورهای ارتباطی بر تعارضات زناشویی معنی دار در سطح ۰۵/۰ >P معنی دار نبود. مقدار R^۲ نشان داد که ۴۵ درصد واریانس تعارضات زناشویی توسط اعتماد زناشویی با واسطه گری خودتنظیمی زناشویی و باورهای ارتباطی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر قابل تبیین است.

کلیدواژه ها:

اعتماد زناشویی ، باورهای ارتباطی ، تعارضات زناشویی ، خودتنظیمی زناشویی ، زنان