بررسی آلودگی هوای شهر تبریز بر اساس ذرات معلق(PM10)

آلودگی هوا با توجه به پیامدهای زیانبارش به یک از ملموس‌ترین معضلات زیست­محیطی کشور ما بالاخص شهرهای بزرگ و صنعتی ایران تبدیل شده است. در بین آلاینده­های هوا، به ذرات معلق توجه ویژه­ای شده است. ذرات معلق با قطر کمتر از 10 میکرومتر بدلیل راهیابی به سیستم تنفسی تحتانی به عنوان شاخص اصلی مواد معلق در هوا معرفی می‌شوند. مقدارPM10در تشدید بیماریهای قلبی- ریوی ، کاهش مقاومت سیستم ایمنی بدن در مقابل بیماریها، از بین رفتن بافت ریه، آسم کودکان، مرگ ومیر زودرس و سرطان نقش عمده‌ای دارد. در این بررسی، آلایندهPM10 در چهار ایستگاه سنجنده آلودگی هوا که در مناطق مختلف شهر تبریز نصب شده اند مطالعه شده است. نتایج آزمون تجزیه واریانس مشخص کرد که بین مقدار ذرات معلق در این 4 ایستگاه اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما اختلاف بین شش ماهه اول سال در 4 ایستگاه معنی دار شده است و این امر می­تواند نشاندهنده این مطلب باشد که در ماه­های مختلف سال بسته به شرایط اقلیمی و همچنین سرعت و جهت وزش باد و شاید گرمای هوا، میزان ذرات معلق متغیر خواهد بود. بیشترین میزان این آلاینده مربوط به ماه تیر و کمترین میزان آن مربوط به ماه فروردین می­باشد. اثر متقابل ماه و ایستگاه نیز بطور همزمان معنی دار شده است.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، ذرات معلق(PM10) ، تبریز