مطالعه روند جذب عناصر غذایی دانه دو رقم سویا در پاسخ به کودهای بیولوژیک تیوباسیلوس و میکوریزا

تولید محصول در سطح بازدهی مطلوب در خاکهای آهکی و خاکهایی با pH بالا، همواره با مشکلاتی مواجه بوده است . بخش مهمی از این مشکلات از آنجا ناشی می شود که در این خاکها به علت وجود pH بالا و غلظت زیاد یون کلسیم، عناصر غذایی که قابلیت جذب آنها وابسته به pH است، مانند ) Fe ، Zn ، Mn ، P و عناصر دیگر ) به صورت ترکیب های نامحلول و غیر قابل استفاده برای گیاهان در می آید ) ).Deluca et al, 1989 بسیاری از محققین گزارش کرده اند که مصرف گوگرد و تولید اسید سولفوریک در نتیجه اکسایش آن، باعث کاهش pH ، تامین سولفات مورد نیاز گیاهان و افزایش قابلیت جذب فسفر و عناصر کم مصرف در خاکهای آهکی و قلیایی می شود(Dawood et al,( 1985 ، همچنین قارچهای میکوریزا رشد گیاهان را عمدتا " بوسیله بالا بردن جذب عناصر غذایی افزایش می دهند ( Powel et al, 1984 ) نقش عمده قارچ در این همزیستی ها، جذب و انتقال عناصر غذایی بویژه فسفر به گیاه میزبان است .Shnyreva et al, 1994 افزایش جذب روی و مس توسط گیاهان میکوریزی نیز در بسیاری از آزمایشها به اثبات رسیده است ) ).Al-Karaki et al, 1997 البته برخی از آزمایشها نیز بیانگر کاهش جذب روی توسط گیاهان میکوریزی هستند( Goh et al, 1997 ) افزایش غلظت آهن در اندام هوایی گیاهان میکوریزی Purakayastha et al, 1998 ( و نیز کاهش آن در برخی از آزمایشها مشاهده شده است . لذا با توجه به آهکی بودن اغلب خاکهای ایران و حساسیت زیاد گیاه سویا نسبت به کمبود روی، آهن و منگنز ( ملکوتی و طهرانی، ) 1379 میزان تاثیر کودهای بیولوژیک میکوریزا و تیوباسیلوس در افزایش جذب عناصر غذایی مورد بررسی قرار گرفت