بررسی نقش کود های بیولوژیک، گوگرد و منیزیم در افزایش عملکرد گندم

به دلیل اثرات سوء مصرف بی رویه کودهای شیمیایی و قیمت رو به تزاید آنها و نیل به تولید پایدار، استفاده از کودهای بیولوژیک ( به ماده جامد، مایع یا نیمه جامد حاوی موجودات زنده مفیدخاکزی یا متابولیت های آنها اتلاق می شود که قادر است به نحوی در تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاه، افزایش عملکرد و یا بهبود خواص فیزیکی و شیمیایی خاک موثر باشد ) در کشاورزی بایستی در اولویت باشد . یکی از این کودهای بیولوژیک مایه تلقیح تیوباسیلوس می باشد که با اکسید کردن گوگرد عنصری سبب کاهش pH و افزایش جذب عناصر غذایی می شود . مایه تلقیح ازتو باکتر نیز حاوی تعدادی از باکتری های مفید از جنس Azotobacter و Azosprillum می باشد که با استفاده از مکانیزم های مختلفی چون تثبیت نیتروژن، تولید هورمون اکسین، توسعه سیستم ریشه ای گیاه و ترشح اسید های آلی در ریزوسفر، قادر به افزایش عملکرد گیاه می باشند گوگرد جزئی از ترکیب شماری از اسید های آمینه و در نتیجه پروتئینهاست، همچنین در برخی از واکنشهای آنزیمی در گیاه دخالت دارد . منیزیم تنها جزء معدنی مولکول کلروفیل بوده که کمبود آن در گیاه سبب کاهش مقدار کلروفیل و در نتیجه کند شدن رشد گیاه می شود متاسفانه مصرف این دو عنصر علی رغم فراوانی آنها جدی گرفته نمی شود . Manske و همکاران (2000) دریافتند که استفاده از مایه تلقیح ازتو باکتر با افزایش طول و تراکم ریشه ها سبب افزایش کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و میزان عملکرد دانه گندم می گردد ] [.٣ برای بررسی نقش این عناصر به همراه کود های بیولوژیک در افزایش عملکرد و درصد پروتئین دانه گندم آزمایش حاضر انجام گرفت .