الویت بندی و سطح بندی مناطق شهری با تاکید بر کاربری ورزشی (نمونه موردی:شهر تبریز)

کاربری ورزشی یکی از مهم ترین گونه های فضاهای شهری در بین شهروندان شهر محسوب می شود. مطالعه و ارزیابی کاربری ورزشی شهری، به عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه‌ریزی‌های مدیریت و توسعه شهری مطرح است و حکایت از باز تولید این فضاها در تقویت وجه فرهنگی، اجتماعی و کالبدی شهر را دارد. امروزه اهمیت و ضرورت مطالعه و بررسی این فضاها با توجه به نیازهای شهروندان بیش از پیش مشهود است. هدف از بررسی و مطالعه این فضاهای شهری (نمونه موردی شهر تبریز) بطورکلی می‌توان ارزیابی وضعیت کمی کاربری ورزشی شهر تبریز در بین مناطق نه گانه طرح جامع، تجزیه و تحلیل پراکنش و نحوه استقرار این فضاها در شهر تبریز بیان کرد.در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است که کمیت این فضاها که شامل مساحت و سرانه کاربری آن ها در شهر تبریز و سطح توسعه یافتگی آن ها بر اساس زیرشاخص های انتخاب شده مورد بررسی قرار گیرد. نوع روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شهر تبریز می باشد که مناطق نه گانه شهری که تقسیم بندی آن بر اساس طرح جامع شهر تبریز است، انتخاب شده است. دوره زمانی پژوهش براساس اطلاعات سال 1385 بوده، داده های کمی مورد نظر در تحقیق حاضر بر اساس اطلاعات آخرین طرح جامع جدید (1391) بوده است.تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش با استفاده از روش علمی تاپسیس و همچنین نرم افزار SPSS و GIS انجام یافته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سطح سرانه و مساحت مناطق و همچنین سطح برخورداری و توسعه یافتگی بین آن ها اختلاف معنی داری وجود دارد

کلیدواژه ها:

کاربری ورزشی ، مساحت و سرانه ، سطح توسعه یافتگی ، شهر تبریز