بررسی و مقایسه شیوه های شخصیت پردازی با تاکید بر حکایات مشترک حدیقه سنایی و مثنوی های عطار

حدیقه الحقیقه سنایی و مثنوی های عطار از آثار منظوم عرفانی به شمار میروند. . حکیم سنایی و شیخ عطار،این دو شاعر بزرگ عرفان ، از قصه و حکایات تمثیلی در جهت پیشبرد اهداف خود از جمله تعلیم اخلاق و حکمت و نزدیک کردن اذهان مخاطبان به مقاصد عارفانه خویش بسیار بهره برده اند . پژوهش حاضر، از میان عناصر داستان، به بررسی و مقایسه شخصیت پردازی با تاکید بر حکایات مشترک حدیقه سنایی و مثنوی های عطار میپردازد ومیکوشد وجوه اشتراک و افتراق حکایات مشترک را در زمینهشیوه های شخصیت پردازی این دوشاعر بیابد. این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی – تحلیلی انجام شده است نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان میدهد ، تعداد حکایات مشترک اندک است . شخصیت های اصلی و شخصیت های فرعی بیش از دو نفر و گاه یک نفر نیست و شخصیت ها بر اساس نقشی که بر عهده دارند اغلب نوعی ( تیپیک)، ساده و به دور از هرگونه پیچیدگی هستند . هردو شاعر از شیوه های مختلف شخصیت پردازی استفاده کرده اند اما عطار بیش از سنایی از کنش رفتاری ، گفتاری و تک گویی درونی بهره برده است .ایستایی وجه مشترک اشخاص داستانی حدیقه و مثنوی های عطار است مگر در چند حکایتایستایی وجه مشترک اشخاص داستانی حدیقه و مثنوی های عطار است مگر در چند حکایت معدود که در جدولی جداگانه ارایه شده است . کلید واژه ها: شخصیت و شیوه های شخصیت پردازی، حکایات مشترک، حدیقه ، مثنوی های عطار

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: عناصر داستان ، حکایات ، شخصیت ، شیوه های شخصیت پردازی ، حکایات مشترک ، حدیقه ، مثنوی های عطار