مروری بر تبیین های آسیب شناختی اعتیاد به فضای مجازی در رشد کودکان و نوجوانان

اعتیاد به فضای مجازی و اینترنت یک اعتیاد رفتاری است که در آن فرد به استفاده از شبکه های اجتماعی و یا سایر وسایل مرتبط آنلاین وابسته می شود. گلدبرگ برای اولین بار از اصطلاح اختلال اعتیاد به اینترنت استفاده کرد و به معرفی و شناسایی خصوصیات افرادی که به دنبال استفاده از اینترنت مشکلاتی را نشان می دهند پرداخت و اعتیاد به اینترنت را جزو اختلالات روانی طبقه بندی کرد. از آن جایی که بیشترین میزان شیوع اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان و قشر فعال جامعه است، لزوم پرداختن به این موضوع به عنوان یک آسیب اجتماعی و پیشگیری از آن ضروری به نظر می رسد. از سوی دیگر با شیوع بیماری کووید ۱۹ و استفاده مکرر کودکان و نوجوانان از وسایل اینترنتی، بیش از پیش با چالش هایی در این زمینه مواجه بوده ایم. با مرور مطالعات صورت گرفته در این زمینه به نظر می رسد توجه به آسیب های فضای مجازی بر ابعاد رشد کودکان و نوجوانان و بعلاوه رویکردهای اتخاذ شده توسط والدین برای پیشگیری و حل این معضل می تواند راه گشا باشند. اعتیاد به شبکه های اجتماعی نوعی مقابله ناسازگارانه با شرایط استرس زای زندگی و مشکلات روزمره می باشد. کودک یا نوجوان زمانی که حمایت اجتماعی و در معنای دقیق آن شبکه اجتماعی واقعی خود اعم از شبکه های خانوادگی، خویشاوندی، کاری و گروه های اجتماعی دیگری که عضو آن هاست را با شبکه های مجازی جایگزین می کند، در واقع سرمایه های روانشناختی و عوامل محافظتی سلامت روان را از دست داده و روز به روز بیشتر در دام این اعتیاد گیر می افتد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، فضای مجازی ، رشد کودکان و نوجوانان