چالش های فرزندآوری در بازماندگان سرطان پستان

سردبیر محترم؛ سرطان پستان شایع ترین سرطان در میان زنان سنین باروری است (۱). با پیشرفت روش های درمانی سرطان پستان و افزایش نرخ بقا، ضروری است موانعی که اغلب بازماندگان پس از اتمام درمان با آن روبرو می شوند، مورد توجه قرار گیرد. اگرچه غلبه بر سرطان نتیجه ارزشمندی است، اما بسیاری از بازماندگان با چالش های مداوم جسمی، عاطفی و اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند که مدت ها پس از درمان نیز ادامه می یابد (۲). یکی از نگرانی های مهم و نادیده گرفته شده در بازماندگان سرطان، مشکلاتی است که در هنگام تصمیم به مادری با آن مواجه می شوند (۳). با بهبود تشخیص و درمان زودهنگام، بسیاری از زنان جوان بر سرطان پستان غلبه می کنند، اما با چالش های مرتبط با باروری، تصمیمات پزشکی پیچیده و نگرانی های عاطفی پیرامون بارداری های آینده مواجه می شوند (۴،۳). درمان های سرطان پستان، مانند شیمی درمانی، پرتودرمانی و هورمون درمانی، می توانند تاثیر قابل توجهی بر باروری داشته باشند و منجر به نارسایی زودرس تخمدان یا مشکلات باروری شوند. اگرچه گزینه هایی برای حفظ باروری مانند انجماد تخمک وجود دارد، اما بسیاری از بیماران یا از آن ها اطلاعی ندارند یا با موانع مالی و سیستمی برای دسترسی به آنها مواجه می شوند (۵). پوشش ناکافی حفظ باروری در بازماندگان سرطان پستان به دلیل عدم دسترسی، هزینه بالا، ضعف پوشش بیمه ای، عجله برای شروع درمان و اطلاعات ناکافی، به عنوان یکی از موانع اصلی حفظ باروری در ایران در نظر گرفته می شود (۷،۶). علاوه بر این، سوءتفاهم های اجتماعی و ترس از عود، فشارهای روانی ایجاد می کند که باعث می شود بسیاری از بازماندگان در برنامه ریزی برای خانواده خود احساس عدم اطمینان کنند (۸). در ایران، مسئله فرزندآوری نمادی از زنانگی است و ناباروری به هر دلیلی می تواند زندگی زناشویی را تهدید کند یا منجر به طلاق شود (۹). از سوی دیگر، بارداری برای بسیاری از زنان پس از درمان سرطان پستان بیشتر به یک افسانه شبیه است تا واقعیت (۱۰). تحقیقات اخیر، اطلاعات اطمینان بخشی در مورد ایمنی بارداری پس از سرطان پستان، حتی در موارد مثبت از نظر گیرنده هورمونی ارائه کرده است (۱۱). با این حال، هنوز ضعف هایی در آموزش بیمار، آگاهی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و پوشش بیمه ای مرتبط با حفظ باروری وجود دارد. پروتکل های جدید توصیه می کنند که افراد مبتلا به سرطان در زمان تشخیص و در طول دوره بقا، از نظر ریسک های باروری مورد ارزیابی و مشاوره قرار گیرند. در نتیجه، گزینه هایی مانند انجماد جنین، تخمک و بافت تخمدان قبل از درمان به زنان توصیه شود. این پروتکل ها بر اهمیت ایجاد یک تیم چندرشته ای در مراکز انکولوژی تاکید می کنند. علاوه بر این، بحث ها در مورد هر روش حفظ باروری باید پوشش دهنده اثربخشی، خطرات بالقوه، نرخ احتمالی باروری، زمان انجام و هزینه های مرتبط باشد (۱۳،۱۲). در ایران، گزینه هایی مانند انجماد تخمک، جنین و بافت تخمدان، همچنین تحریک کنترل شده تخمدان، سرکوب تخمدان با آنالوگ های GnRH و جابجایی تخمدان (اووفوروپکسی) در دسترس است. هر یک از این روش ها برای انواع خاصی از سرطان توصیه می شود و عواملی مانند وضعیت تاهل، سن، امکان به تاخیر انداختن درمان سرطان و استفاده از شیمی درمانی قبلی را در نظر می گیرد (۱۴). ما از جامعه پزشکی، سیاست گذاران و سازمان های حمایتی درخواست می کنیم تا مشاوره انکولوژیست ها در خصوص باروری در زمان تشخیص بهبود یابد تا تصمیم گیری آگاهانه را تضمین نماید، پوشش بیمه ای برای روش های حفظ باروری گسترش یابد، تحقیقات در مورد پیامدهای بارداری بلندمدت برای بازماندگان افزایش یابد و پشتیبانی روانی-اجتماعی برای رفع نگرانی های مربوط به مادری پس از سرطان ارائه شود. با پرداختن به این چالش ها، می توانیم بازماندگان سرطان پستان را برای انتخاب های آگاهانه در مورد آینده باروری خود توانمند سازیم و اطمینان حاصل کنیم امکان والدی برای این زنان فراهم می باشد. از توجه به این مسئله مهم سپاسگزاریم.

کلیدواژه ها:

Childbearing ، challenges ، breast cancer ، survivors ، Childbearing ، challenges ، breast cancer ، survivors