مقایسه اثربخشی آموزش خودتعیین گری درمان شناختی رفتاری و روان درمانی پویشی کوتاه مدت بر علائم افسردگی در افراد تراجنسیتی

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش خودتعیین گری درمان شناختی رفتاری و روان درمانی پویشی کوتاه مدت بر علائم اختلال افسردگی در افراد تراجنسیتی بود. پژوهش حاضر از نوع روش تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه به شمار می رفت. کلیه افراد تراجنسیتی که در نیمه دوم سال ۱۴۰۳ ساکن شهر تهران بودند جامعه آماری این مطالعه را تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی ۶۰ نفر از این افراد انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی در سه گروه آزمایش هر گروه ۱۵ نفر و یک گروه گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند. روی گروه آزمایش اول بسته آموزشی گامهایی برای خودتعیین گری فیلد و هافمن (۱۹۹۴)، گروه آزمایش دوم درمان شناختی رفتاری فری (۱۹۹۹) و گروه آزمایش سوم روان درمانی پویشی کوتاه مدت مطابق با رویکرد دوانلو (۲۰۰۱) اجرا شد. آزمودنی ها در هر چهار گروه در ابتدا و انتهای پژوهش به پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۶۱) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰.۰۵ و با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش اثربخشی هر سه روش آموزش خودتعیین گری، درمان شناختی رفتاری و روان درمانی پویشی کوتاه مدت در کاهش علائم افسردگی افراد تراجنسیتی را مورد تایید قرار داد اما درمان شناختی رفتاری نسبت به آموزش خودتعیین گری و روان درمانی پویشی کوتاه تاثیر بیشتری بر علائم افسردگی افراد تراجنسیتی داشت. همچنین روان درمانی پویشی کوتاه مدت در مقایسه با آموزش خودتعیین گری بر کاهش علائم افسردگی افراد تراجنسیتی موثرتر بود.

کلیدواژه ها:

آموزش خودتعیین گری افراد ، تراجنسیتی ، افسردگی ، درمان شناختی رفتاری ، روان درمانی پویشی کوتاه مدت