نقش عدالت ترمیمی در کاهش خشونت خانوادگی

خشونت خانوادگی یکی از پایدارترین اشکال خشونت در جوامع معاصر است که پیامدهای روانشناختی عمیقی بر قربانیان به ویژه در سطح تروما و آسیبهای بلندمدت روانی، به جا می گذارد. نظام کیفری، سنتی با تمرکز بر، مجازات اغلب قادر به پاسخگویی موثر به پیچیدگیهای روانی این نوع خشونت نیست. در این میان عدالت ترمیمی به عنوان رویکردی، نوین میکوشد تا با فراهم سازی زمینه گفت وگو، پذیرش مسئولیت و ترمیم، روابط نقشی پیشگیرانه و مداخله گرانه در چرخه خشونت خانوادگی ایفا کند. پژوهش حاضر با تکیه بر نظریه تروما در روانشناسی و ساختارهای کیفری نوین در پاسخ به خشونتهای خانگی به بررسی نقش عدالت ترمیمی در مداخله زودهنگام در این حوزه می پردازد. در این مقاله، علاوه بر تحلیل نظری تجارب کشورهایی همچون نروژ و کانادا نیز در زمینه اجرای عدالت ترمیمی در خشونت خانوادگی مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است. یافته های نظری نشان میدهند که استفاده هدفمند از مداخلات ترمیمی میتواند منجر به کاهش ایجاد ترومای جدید در، قربانی افزایش مسئولیت پذیری در بزه دیده و قطع چرخه تکرار خشونت در خانواده شود. این مقاله با تاکید بر ضرورت طراحی چارچوبهای قانونی و روان درمانی هماهنگ باعدالت ترمیمی، بر نقش آن در ارتقای سلامت روان خانواده و بهبود پاسخ کیفری تاکید میکند.

کلیدواژه ها:

عدالت ، ترمیمی خشونت خانگی ، تروما ، حقوق کیفری