در آمدی بر نحوه مدیریت الهی تمدن ساز حضرت موسی کاظم علیه السلام در اوج خفقان هارون عباسی و محبوس نمودن امام معصوم (ع)

امام موسی بن جعفر (ع) هفتمین ستاره درخشان آسمان امامت و ولایت است که پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق(ع) به امامت میرسند ایشان از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ به مدت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده میگیرند. جایگاه و موقعیت و شجاعت این امام معصوم (ع) که عالم، ترین سخاوتمند ترین و بردبارترین وزیرک ترین شخصیت زمان خودش بود، سبب وحشت عباسیان ردید به گونه ای که با خلافت هارون امام در سال ۱۷۰ هجری زندانی شد و از سال ۱۷۸ تا ۱۸۳ هجری قمری به طور متوالی در زندان به سر بردند و در سیاهچالهای عباسی به دست بدترین زندان بانان آن زمان شکنجه میشد. با بررسی دوران امامت موسی کاظم (ع) میتوان اوج و شدت خفقان را نسبت به اهل البیت (ع) متوجه شد به گونه ای که شیعیان اجازه ابراز ارادت به امام را نداشتند و به لحاظ ترس و واهمه و قدرت نفوذ این ولی الهی هارون عباسی به بهانه های مختلف اقدام به دستگیری و زندانی کردن ایشان در مخوف ترین جای سامراء. نمود از این رو یکی از اقدامات مدیریتی این رجل بزرگ الهی تمدن سازی از طریق جانشین پروری و گسترش شبکه وکلاء بود تا از این طریق نه تنها شیعیان از خطر در امان بمانند بلکه استمرار خط رهبری و امامت و ارشاد و هدایت مردم تضمین گردد. موضوع تحقیق بررسی نحوه مدیریت تمدنساز الهی در دوران بحران زای عباسی وروش تحیق سندکاوی و داده ها حاکی از پیروزی عملی امام موسی (ع) بود علیرغم انواع محدودیتها، تضییات و شهادت امام (ع)

کلیدواژه ها:

تمدن سازی ، اختناق ، وکالت ، مدیریت بحران ، زندان ، شکنجه