رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با مهارت های بین فردی و اجتماعی

**هدف:** پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با مهارت های بین فردی و اجتماعی انجام شد. **روش:** این مطالعه توصیفی–همبستگی است. جامعه ی آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بود. بر اساس روش کلاین، حجم نمونه 300 نفر تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها عبارت بودند از: پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور، پرسشنامه مهارت های بین فردی ماتسون و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. **یافته ها:** نتایج نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه با مهارت های بین فردی و اجتماعی، و همچنین بین سبک های دلبستگی با مهارت های بین فردی و اجتماعی رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، طرحواره های ناسازگار اولیه 37/6٪ از واریانس مهارت های فردی و 30٪ از واریانس مهارت های اجتماعی را تبیین کردند. سبک های دلبستگی نیز 19/4٪ از واریانس مهارت های بین فردی و 6/3٪ از واریانس مهارت های اجتماعی را پیش بینی کردند. **نتیجه گیری:** بر اساس یافته ها می توان گفت طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی نقش مهمی در تبیین و پیش بینی مهارت های بین فردی و اجتماعی دارند. بنابراین توجه به اصلاح طرحواره های ناسازگار و تقویت سبک های دلبستگی ایمن می تواند در بهبود مهارت های ارتباطی و اجتماعی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک های دلبستگی ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های بین فردی