نقش واسطه گری طرح واره های ناسازگار اولیه در رابطه بینسبک های دلبستگی و افسردگی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گرى طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه ی بین سبک های دلبستگی و افسردگی بود . روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های تهران در سال تحصیلی 91-92 بود. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه - امیرکبیر و علامه طباطبایی در سال 91-92 بودند که به شیوه ى نمونه گیری خوشه اى چندمرحله اى برگزیده شدند. به منظور گردآورى اطلاعات از سه مقیاس افسردگى بک، فرم کوتاه پرسشنامهی طرحوارهی یانگ و مقیاس سبک دلبستگی بزرگسالان ( AAI ) استفاده شد . نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن به دو شکل مستقیم و غیرمستقیم داراى تاثیر معنىدار بر افسردگی می باشند، به این صورت که سبک دلبستگی ایمن فرد بر طرحواره او اثر مثبت گذاشته و از این طریق، میزان افسردگی در فرد کاهش می یابد. از طرف دیگر سبک دلبستگی ناایمن با اثر منفى که بر طرحواره فرد می گذارد باعث افزایش افسردگی در فرد می شود. بنابراین نتایج به دست آمده نشان داد که سبک های دلبستگی از طریق طرحواره های ناسازگار اولیه، افسردگی را در فرد موجب میشوند، و لذا درمانگران و مشاوران مراکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه ها می توانند با بررسی نوع سبک دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه افراد اقدامات درمانی لازم را جهت درمان افسردگی آنها انجام دهند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک های دلبستگی ، افسردگی