انتخاب مناسب سبک معماری نرم افزار با روش برازش حداقل مربعات در سیستم های مبتنی بر سبک

امروزه با پیچیدگی سیستم های نرم افزاری و بزرگ شدن اندازه نرم افزار، نیازمند معماری به عنوان یک ابزار مهم طراحی نرم افزار خواهیم بو . یک معماری نرم افزار نمایانگر آن است که یک سیستم تا چه اندازه پاسخگوی نیازمندی های وظیفه مندی وغیروظیفه مندی سهامداران(ذینفعان) می باشد در سیستم های مبتنی بهر یک از سبک های معماری نرم افزاری را با مدلر سبک دستیابی به سبک معماری نرم افزار مناسب اهمیت بسزایی دارد. در این راستا کوشش بر ایناست باکمک برازش حداقل مربعات رفتار هر یک از سبک های معماری نرم افزاری را با مدل مطلوب سهامداران به صورت ضمنی در قالب نمودار یک تابع قابلیت پیاده سازی داشته باشد تا با مقایسه نمودارها سبک مناسب معماری نرم افزاری انتخاب گردد. نمی توان به همه نیازمندی های غیروظیفه مندی سهامداران به صورت کامل پاسخ داد زیرا بعضی از آنها در خلاف جهت یکدیگر می باشند با این الگوریتم می توان یک مصالحه بین نیازمندی های غیروظیفه مندی برقرار نمود.

کلیدواژه ها:

معماری نرم افزار ، سبک های معماری ، نیازمندی های غیر وظیفه مندی ، برازش حداقل مربعات ، انتگرال سطح توابع