منطقه آسیای جنوب غربی، از انگاره ای ژئوپلیتیکی تا بر ساختی بین المللی

هدف این نوشتار بررسی نظری معنا و مفهوم منطقه آسیای جنوب غربی از دیدگاه نظریه های روابط بین الملل می باشد در نظریه های سنتی منطقه گرایی، منطقه بیشتر یک مفهوم جغرافیایی بود و برحسب عامل جغرافیای سرزمین و طبیعی تعریف می شد اما در نظریه های جدید منطقه گراییب ه جای معیارهای عینی، جغرافیا و وابستگی متقابل مادی، بر ایده و انگارهن های شناختی و ایستاری ناشی از فرایند جامعه پذیری منطقه سازان و برسازی اجتماعی منطقه تاکید و تمرکز می شود و کنشگران بین المللی بر اساس نوع ایستارهای خود مفهوم و مرز یک منطقه را برمی سازند بر این مبنا، منطقه آسیای جنوب غربی را نیز باید فراتر ازر یک انگاره ژئوپلیتیکی و به عنوان نوعی بر ساخت بین المللی در نظر گرفت. در این راستا کشور های شمال و کشورهای جنوب برای نمونه هر یک نگرش خاصی نسبت به این منطقه دارند و یک معنا ویژ] ای را برای آن تلفی می کنند همچنین بازیگران دولتی و غیردولتی ایستار مرببوط به خود را دارند حال در این نوشتار سعی می شود مفهوم و جایگاه، منطقه، در دو حوزه ژئوپلیتیک و روابط بین الملل بررسی و تفاوت این جایگاه مشخص شود در این راستا ابتدا مفهوم و جایگاه منطقه از دیدگاه نظریه های ژئوپلیتیک مورد کند و کاو قرار می گیرد، سپس به این مفهوم از دیدگاه نظریه های روابط بین الملل پرداخته می شود. و در پایان، تفاوت روایت این دو حوزه از مفهوم «منطقه» و بر ساخت بودن آن در نظریه های نوین روابط بین الملل بیان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آسیای جنوب غربی ، منطقه ژئوپلیتیک ، روابط بین الملل ، بر ساخت بین الملل