بررسی تطبیقی و روش های نوین طراحی پیاده روهای شهری در ایران و جهان (مطالعه موردی پیاده روهای شهر دماوند)

پیادهروها معابری هستند که برای تامین دسترسی پیاده و به موازات سوارهروها احداث می شوند. شهرها، اغلب شامل شبکه پیچیده ای از راهها، خیابانها، پارکها و پیادهروهها می باشند، ایجاد هرگونه چالش برای افراد پیاده، باعث بروز معضلات زیادی در جهت رسیدن آنها به مقصدشان می شود. تجربه نشان می دهد اگر مردم با مشکلی در مسیرهای عابر پیاده مواجه شوند، از گذراندن وقت در این مسیرها در شهر ناامید شوند و امکان حضور آنها در این فضاها کم می شود. به دلیل وجود مشکلات عمده در پیادهروی از قبیل عدم طراحی مناسب پیادهروها، فقدان حفاظتهای کافی از عابر پیاده در مقابل عوامل جوی و تهدیدهایی که توسط وسایل نقلیه موتوری صورت می پذیرد، وجود آلودگی هوا و آلودگی صوتی در خیابانها، تجاوز کاربریهای مجاور معابر پیاده به پیادهروها و عدم استفاده از طرحهای مناسب به منظور ترکیب حرکت سواره و پیاده در طی مسافت های عرضی و طولی خیابان، روز به روز از تعداد افرادی که تمایل به پیادهروی در شهر دارند کاسته شده و چه بسا شهروندان به دلیل خطرات بسیاری که در مسیر پیاده با آنها روبرو هستند، ترجیح می دهند که حتی مسافت های بسیار کوتاه را با اتومبیل طی نمایند. این امر باعث افزایش ترافیک و توجه مضاعف برنامه ریزان به حل مشکلات حمل و نقل موتوری است. نکته مشترک تجربیات جهانی حاصل از اجرای طرحهای موفق پیاده گستری در مراکز شهری، اولویت حضور عابر پیاده با هدف احیای مدنی و اختصاص حداکثر فضا به عابر پیاده و به حداقل رساندن فضای مورد نیاز وسایط نقلیه است که باعث افزایش فعالیتهای اجتماعی، تقویت جنبه های انسانی محیط پیرامونی و ارتقای کیفی محیط کالبدی شده و در نتیجه، به ایجاد فضای شهری مطلوب برای شکل گیری حیات مدنی انجام شده است. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی بعد از بیان انواع و اجزاء پیاده روها، مزیت ها و نقش های پیاده رو، جایگاه و سهم عابر پیاده در نظام حمل و نقل، مسائل و مشکلات پیاده روها و دلایل وجود مشکلات پیاده روها، کیفیت زندگی و نیازهای عابرین پیاده، برخی از مهمترین تجربیات داخلی و خارجی در زمینه روش های نوین طراحی پیاده روهای شهری مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین طراحی ، مطالعه تطبیقی ، پیاده روهای شهری ، شهر دماوند