تاثیر گونه های تریکودرمای بومی از مزارع جالیز بر روی شبه قارچ phytophthora nicotianae

شبه قارچ phytophthora nicotianae، یک بیمارگر بسیار مهم و مخرب در بسیاری از انواع گیاهان زراعی و باغی است. این تحقیق به منظور بررسی امکان کنترل بیولوژیک این بیمارگر مهم با استفاده از چهارگونه قارچ آنتاگونیست Trichoderma شامل: T.koningii, T.harzianum iso6, T.virens 6011, T.atroviridae 1-3، در شرایط آزمایشگاهی و به روش کشت متقابل انجام گردید. آزمون کشت متقابل روی دو محیط کشت PDA و V8 انجام شد. تمامی جدایه های فوق توانستند پس از 48 ساعت، باعث بازدارندگی از رشد بیمارگر روی محیط های مختلف کشت گردند. بیشترین درصد بازدارندگی از رشد توسط T.virens 6011 و روی محیط کشت PDA حاصل شد. در بررسی های میکروسکوپی، جدایه های قارچ آنتاگونیست پس از رسیدن به ریسه های بیمارگر، با پیچش به دور آن به درون آن نفوذ نمودند. پس از گذشت 5 تا 7 روز روی محیط کشت PDA و 4 روز در مورد محیط کشت V8، جدایه های Trichoderma به طور کامل کلنی بیمارگر را پوشانده و روی آن اسپورزایی نمودند. نتایج این بررسی قارچ T.virens 6011 را با 42.59 درصد توان بازدارندگی از رشد فیتوفترا به عنوان یک عامل بیوکنترل علیه P.nicotianae معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

Trichoderma spp ، کشت متقابل ، بازدارندگیی از رشد ، P.nicotianae ، محیط کشت