اثر بخشی مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی بر پیشگیری از عشق سیال در دختران

چکیده این تحقیق با هدف بررسی اثر بخشی مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی بر پیشگیری از عشق سیال در دختران انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف جزو تحقیقات کاربردی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانشجویان دختر جوان سنین ۲۵ تا ۳۵ سال موسسه آموزش عالی حکمت رضوی مشهد در سال ۱۴۰۲ بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر شد. سپس بصورت تصادفی ساده به دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل (۱۵ نفر گمارده. سپس مداخلات مددکاری اجتماعی با اقتباس از مدل مالکوم (۱۹۹۷) طی ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای و در هر هفته یک جلسه برای گروه ازمایش اجرا شد ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه عشق سیال زرین پور (۱۴۰۰) برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کواریانس چند متغیره با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها نشان داد بین نمرات گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ پیشگیری از عشق سیال تفاوت معنی داری وجود دارد (F=۱۱۸.۰۱, p<۰.۰۵). بنابراین نتیجه میگیریم مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بر پیشگیری از عشق سیال با اندازه اثر (۶۹/.) موثر است. همچنین مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی بر بازخورد نسبت به ازدواج، نگرش نسبت به پیامدهای ازدواج، آمادگی برای ازدواج و موانع ازدواج بترتیب با اندازه اثر (۰/۶۹، ۰/۴۲، ۰/۴۵ و ۰/۵۲) موثر بوده است. نتیجه میگیریم مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی میتواند با کاهش گرایش دختران به عشق سیال و در زمینههای لازم برای رغبت به ازدواج آنان را فراهم کند. لذا پیشنهاد میشود در مدارس و مراکز مشاوره مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی اجرا شود و دختران را از پیامدهای عشق سیال آگاه سازند.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی ، عشق سیال