جایگاه ترویج و آموزش در دستیابی به کشاورزی پایدار

در طی سالهای گذشته با قطع درختان جنگلی و از بین بردن مراتع، سطح زیرکشت افزایش زیادی یافته است و با استفاده از تکنولوژی های صنعتی و روش های نوین کشاورزی تا حدودی نیازهای موجود برطرف شده است اما در ادامه با استفاده بی رویه و نامتعادل از کودها و سموم که تخریب خاک و از بین رفتن موجودات خاکزی را در پی داشت، هرچند تولید افزایش یافت ولی تخریب محیط طبیعی را باعث شد و سلامت مصرف کنندگان کالاهای کشاورزی به خطر افتاد. بنابراین به کارگیری روش های شیمیایی و مکانیکی هر چند توانست کشاورزی را رونق دهد، لیکن معایب زیادی از این کار حاصل گشت که موجب مطرح شدن موضوع کشاورزی پایدار گردید. امروزه یکی از ارکان مهم توسعه، توسعه پایدار کشاورزی است که با درنظر گرفتن بع توجه به شتاب فزاینده جمعیت جهان و نگرانی های ناشی از آن، توسعه پایدار کشاورزی به عنوان یک مسئله مهم دولت ها تلقی می شود و در این راستا ترویج کشاورزی یک نوعت خدمت یا نظامی است، که از طریق روش های آموزشی مردم را یاری می کند تا روش ها و تکنیک های مرسوم کشاورزی خود را اصلاح نموده و کارایی و بازدهی تولید خود را افزایش دهد. معرفی و تسهیل فناوری ها یکی از وظایف اصلی بخش ترویج به عنوان مسئول توسعه و رشد کشاورزی است که اخیرا به علت نیاز به دانش و اطلاعات در پذیرش فناوری های کشاورزی پایدار، اهمیت فزاینده ای یافته است. با درنظر گرفتن این که اصلی ترین مخاطبان ترویج کشاورزان هستند، کشاورزان که باید آموزش ببینند تا با دانش بدست آمده از آموزش در جهت ارتقاء توان حرفه ای خود گام بردارند و در این راه تولیدات خود را بدون آسیب رساندن به منابع و حفظ آن برای نسل آینده افزایش دهند و با در نظر گرفتن رسالت ترویج آگاهی دادن به کشاورزان و روستاییان درباره ضرورت کشاورزی پایدار است و با توجه به انواع روشهای آموزشی که هر کدام برای چه زمان و مکانی مناسب هستند، باید برای آموزش افراد استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ترویج ، آموزش ، کشاورزی پایدار