رابطه خود شفقت ورزی، تحمل ناکامی و اعتیاد به شبکه اجتماعی کارکنان زن بیمارستانهای شهر بابل

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خود شفقت ورزی و تحمل ناکامی با اعتیاد به شبکه اجتماعی کارکنان زن بیمارستانهای شهر بابل بوده است. روش بررسی: روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کارکنان زن بیمارستانهای شهر بابل که در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۴۶۰ نفر بودند. نمونه به دست آمده برابر جدول کرجسی مورگان تعداد ۲۱۰ نفر بوده است. نوع نمونه گیری سیستماتیک منظم بود ابزار سنجش مورد استفاده در این تحقیق از پرسشنامههای اعتیاد به شبکه اجتماعی و خودشفقت ورزی و تحمل ناکامی که پس از سنجش اعتبار و پایایی پرسشنامه ها جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی و برای نرمال بودن دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد و در بخش آمار توصیفی از میانه و میانگین و انحراف استاندارد و جداول و شکلها استفاده شد و در آمار استنباطی برای اثبات فرضیههای پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد با تجزیه و تحلیل داده ها بین خود شفقت ورزی و تحمل ناکامی با اعتیاد به شبکه اجتماعی کارکنان زن بیمارستانهای شهر بابل رابطه معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: بین خود شفقت ورزی و تحمل ناکامی با اعتیاد به شبکه اجتماعی کارکنان زن بیمارستانهای شهر بابل رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به شبکه اجتماعی ، خودشفقت ، ورزی ، تحمل ناکامی ، کارکنان زن