طراحی معماری اقلیم پایه برای مجموعه های ویلایی در نواحی کویری ایران؛ با تاکید بر شاخصه های مسکن بومی کویر خوریان

در مواجهه با چالشهای اقلیمی و زیست محیطی مناطق کویری ایران بازگشت به آموزه های معماری بومی به عنوان راهکاری پایدار در طراحی سکونتگاه های معاصر اهمیت یافته است. این پژوهش با هدف تدوین اصول طراحی معماری اقلیم پایه برای مجموعه های ویلایی در نواحی کویری ایران به واکاوی شاخصه های کالبدی و عملکردی مسکن بومی کویر خوریان در استان سمنان میپردازد. روش تحقیق کیفی و توصیفی-تحلیلی بوده و با بهره گیری از تحلیل نمونه های میدانی، اسناد تاریخی و برداشتهای میدانی انجام شده است. یافته ها نشان میدهد که عناصر موثری چون حیاط مرکزی، ضخامت دیوارها، جهت گیری بنا، مصالح بومی و تعامل خردمندانه با نور و باد نقشی کلیدی در تامین آسایش حرارتی و پایداری زیست محیطی در معماری بومی این منطقه دارند. در نهایت مجموعه ای از اصول طراحی پیشنهادی متناسب با شرایط کویری، معاصر با الهام از این ویژگی ها ارائه میشود که میتواند به عنوان راهنمایی کاربردی برای طراحی مجموعه های ویلایی در اقلیم گرم و خشک مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری اقلیم پایه ، طراحی ویلای صحرایی ، مسکن بومی ، اقلیم گرم و خشک ، کویر خوریان ، پایداری زیست ، اقلیمی ، طراحی همساز با اقلیم